Belangstellend heb ik het rapport van Commissie-Borstlap gelezen. Er stond een heldere conclusie in. Pleisterplakken is niet voldoende. Het is tijd voor fundamentele veranderingen. “Te vaak zorgen kabinetswisseling voor wisselend beleid en tegen elkaar in werkende maatregelen”, aldus de commissie.
Als werkgever en adviseur sociale zekerheid, begrijp ik wat de commissie bedoelt. Hoe kun je van een werkgever verwachten dat zij medewerkers in vaste dienst nemen, terwijl alle financiële en niet-financiële verplichtingen het bijna onmogelijk maken. Werkgevers willen medewerkers graag in vaste dienst. Dat zorgt voor toekomstbestendigheid in je bedrijf. Je geeft vertrouwen en je krijgt vertrouwen terug. Helaas is het financieel bijna niet op te brengen. Bij ziekte moet de werkgever 2 jaar doorbetalen. En bij ontslag, gegrond of niet, trekt de werkgever vaak aan het kortste eind. Krijg je de ontslagvergunning toch rond, dan kost het een klein vermogen.
Kan je van een medewerker verwachten dat hij zich blijft ontwikkelen als hij van het ene flexibele contract naar het andere gaat? En kan het zo zijn dat een medewerker vrijdag wordt ontslagen om vervolgens maandag weer hetzelfde werk te doen als zelfstandige zonder sociale zekerheid? Voor een duurzaam werkend Nederland is het tijd om te komen tot een eenduidig beleid, met ondersteunende maatregelen. Gedragen en uitgevoerd door alle stakeholders, politiek, werkgevers en medewerkers. Niet alleen de politiek is aan zet, maar heel werkend Nederland. We moeten samen de handen uit de mouwen steken en onze verantwoordelijkheid nemen. Zodat niemand buiten de boot valt.
Wat is hier volgens de commissie voor nodig?
Werkenden zijn in staat om duurzaam actief te blijven op de arbeidsmarkt wanneer aan vier vereisten wordt voldaan.
Wendbaarheid
Werkgevers en medewerkers zorgen er samen voor dat zij inzetbaar blijven bij voorkeur bij de eigen werkgever. Hierbij gesteund door regelgeving.
Duidelijkheid
Er bestaat duidelijkheid voor werkenden. Alle werkenden kunnen bewust een keuze maken om als zelfstandige, medewerker of uitzendkracht te werken. De keuze mag niet gemaakt op financiële noodzaak.
Weerbaarheid
Medewerkers nemen hun verantwoordelijkheid. Zij kunnen zich makkelijk aanpassen aan de veranderende omstandigheden en nemen eigen verantwoordelijkheid. Wanneer het werk niet meer uitdagend of juist te veel eisend is, dan krijgen zij de ruimte én middelen vanuit regelgeving en van de werkgever om zich te ontwikkelen.
Wederkerigheid
Er is sprake van wederkerigheid tussen werkenden, werkgevers en het sociale zekerheidsstelsel. Tegenover het recht op ondersteuning staan twee plichten. Ten eerste een bijdrage aan het collectief. Ten tweede iedereen steekt zijn handen uit de mouwen. Wie kan werken, werkt.
De commissie reikt een vijftal bouwstenen aan om aan de vier vereisten te kunnen voldoen. De komende weken gaan wij de vijf bouwstenen vertalen naar de praktijk. Wat doen wij als Recht Door Zee Casemanagement. En wat kun je als werkgever en medewerker nu al doen? Hoe steken we samen onze handen uit de mouwen om ervoor te zorgen dat iedereen kan en wil blijven werken?
“Het land waarin wij willen werken, is een ondernemend land. Waarin iedereen actief meewerkt aan het verwezenlijking van eigen en gemeenschappelijke welvaart in brede zin. Zodat niemand buiten de boot valt”, aldus de commissie. Wat mij het meest aanspreekt als persoon, werkgever en ondernemer is verantwoordelijkheid nemen. Niet alleen, maar samen.